فتق دیسک

 استخوان ها (مهره ها) که ستون فقرات پشت ما را می سازند توسط دیسک های کوچکی محافظت می شوند. این دیسک ها ‏گرد و تخت هستند و لایه بیرونی سخت (حلقوی) دارند که یک ماده ژله مانند به نام هسته را احاطه می کنند. دیسک ها بین ‏هر یک از مهره ها در ستون فقرات قرار گرفته اند و به عنوان کمک فنر )ضربه گیر) برای استخوان های ستون فقرات عمل می ‏کنند. رباط های ضخیم متصل به مهره ها مواد دیسک را در محل نگه می دارد. ‏

فتق دیسک (که به آن در رفتگی یا پارگی دیسک هم گفته می شود) قطعه ای از هسته ی دیسک است که به علت پارگی یا ‏در رفتگی و تحت فشار از حلقه خارج شده و وارد کانال نخاعی می شود. دیسک هایی که دچار فتق می شوند معمولا در ‏مراحل اولیه انحطاط هستند. کانال نخاعی دارای فضای محدودی است که برای عصب نخاعی و قطعه دیسک بیرون زده و ‏جابجا شده ناکافی است. بدلیل این جابجایی، دیسک بر اعصاب نخاعی فشار آورده و اغلب تولید درد می کند که ممکن است ‏شدید باشد. ‏
فتق دیسک می تواند در هر قسمتی از ستون فقرات رخ دهد ولی در کمر (ستون فقرات لومبار) بیشتر رایج است و در گردن ‏‏(ستون فقرات سرویکال) نیز رخ می دهند. منطقه درد بستگی به بخشی از ستون فقرات که متاثر است، دارد.

علل فتق دیسک

فشار یا آسیب بیش از حد ممکن است منجر به فتق دیسک شود. با این حال، مواد دیسک به طور طبیعی با گذر سن رو به ‏انحطاط می گذارد و رباط هایی که آن را در جای خود نگه می دارند شروع به تضعیف می کنند. با پیشرفت انحطاط، کشش یا ‏پیچ خوردگی نسبتا جزئی می تواند منجر به پارگی دیسک شود. ‏

برخی افراد ممکن است نسبت به مشکلات دیسک آسیب پذیرتر باشند و در نتیجه، از فتق دیسک در مکان های مختلف در ‏امتداد ستون فقرات رنج ببرند. تحقیقات نشان داده است که زمینه برای فتق دیسک ممکن است در خانواده وجود داشته ‏باشد، و چند عضو در خانواده را تحت تاثیر قرار دهد. ‏